Rektosigmoidoskopi kalın bağırsağın rektum ve sigmoid kolon ismi verilen son 30-40 cm’lik kısmının ucunda ışık kaynağı ve kamerası bulunan ince bükülebilen bir aletle incelenmesi işlemine denir.

Bu inceleme genç yaşlarda izah edilemeyen makattan özellikle taze parlak kırmızı renkte kanamalı olan hastalarda, rektovajinal fistül şüphesi ile başvuran hastalarda, Rektum ve Sigmoid kolonda daha önce polip eksizyonu yapılan hastalarda kontrol amacı ile yapılması gerekebilir.

REKTOSİGMOİDOSKOPİ İÇİN NASIL HAZIRLANILIR?

Eğer değişik bir önerisi varsa doktorunuzu dinleyiniz. Bu işlemden önce size bağırsağınızın son kısmının temizlenmesi için lavman uygulanır. (makattan temizleyici bir ilaç sıkılarak) Bu ilacın etkisini gösterebilmesi için ilacın içinizde 20-30 dakika kalması gereklidir. Bunun için doktorun ofisinde yarım saat yatmanız gereklidir. İşlem sonunda incelemeye başlanılır. Bazı durumlarda size antibiyotik de verilmesi gerekebilir.

İŞLEM SIRASINDA NELER OLUR?

İşlem sırasında genellikle hastaya sedasyon veya anestezi uygulaması gerekmez. İşlem çok kısa sürer. (10 dakikadan az) Doktorunuz rektal tuşeyi takiben endoskopi aletini makattan incelemesi gerekli son noktaya kadar (30-40 cm’lik kısım) ilerleterek incelemesini yapar. İşlem sırasında bağırsak mukozasından örnekler alınabilir veya polip görülürse total kolonoskopi gerekebilir. İnceleme öncesinde birbirine bitişik olan bağırsak duvarlarını iyi görebilmek için endoskopla az miktarda hava verilir. (Bu sizi rahatsız etmez)

İŞLEMDEN SONRA NELER OLUR?

Eğer doktorunuz size belirtmezse, bu işlem sonunda ayrıca almanız gereken bir tedbir yoktur.

İŞLEMİN FAYDALARI NELERDİR?

Bu işlem bağırsağınızdaki problemlerin tanısının konması için gereklidir. Kolon kanserleri veya polipleri sıklıkla bağırsağın bu son bölümünde bulunurlar ve bu inceleme çok kolay ve basittir.

BU İŞLEMİN RİSKLERİ NELERDİR?

Riskler; çok nadir oranlarda, özellikle tecrübesiz ellerde yapılırsa bağırsağın tahribatı, kanaması, delinmesi veya enfeksiyonu olabilir.

Beynin elektriksel faaliyetlerinin kayıtlanması işlemi olup, uluslararası kabul edilen haritalandırma işlemine uyarak belirli standartlarda, digital ortamda ya da kağıt üzerine yazdırma ile yapılır. Beyin devamlı elektriksel faaliyet içerisinde olup, yaşamın belirli devrelerinde bu eletriksel faaliyeti, belirgin gelişkinlik düzeyleri göstermekte, yine günlük yaşamın belirli evrelerinde de (uyku ve uyanıklık gibi) belirli standartlarda elektriksel faaliyetini devam ettirmektedir.

Elektroensefalografinin sağlıklı değerlendirilebilmesi için kayıtlamada belirli kurallara uymak gerekmektedir. Kayıtlama işlemi, standart çalışmalarda, kafa derisi üzerine ve kulak memelerine yerleştirilen elektrodlardan elde edilen sinyallerin, amplifiye edilmesi sonucu elde edilir.

Kayıt esnasında yapılması gereken asgari uygulamalar, sırası ile:

• Monopolar bir elektrod kulak memesi, diğer elektrod kafa derisinde Bipolar her iki elektrod kafa derisinde bağlantılar ile yeteri zaman kayıtlama,

  Göz açma uygulaması, ve Provokasyon uygulamalarıdır.

• Provokasyon uygulamalarında, rutinde yapılan uygulamalar,

• Değişik frekanslarda intermittant fotik stimulasyon uygulamaları ile Hiperventilasyon uygulamalarıdır. Ayrıca gerektiğinde

• Ses ve şimdilerde pek uygulanmayan,

• İnsülin provokasyon uygulamaları da provokasyon yöntemleri arasında sayılabilir.

Uykunun da beynin elektriksel faaliyetleri üzerinde, farklı evrelerine özel etkileri olup, spontan ve provoke uyku EEG si kayıtlanması yanısıra, diğer ekipnamların da sağlanıp (göz hareketleri, EKG, EMG, solunum kayıtlarının eş zamanlı yapılması ile) tüm uyku evreleri kayıtlanarak uyku hastalıkları, parasomniler uykuda epilepsi incelenebilir (Polisomnografi)

Nöbetler arası (interiktal) devrelerde patolojik bulguya rastlanmaması durumlarında günlük yaşam içerisinde kayıtlama için uzun süreli EEG monitorizasyonu ile telemetrik EEG monitorizasyonları, EEG deki değişiklikler ile beraber klinik nöbetin kayıtlanması için de Video beraberinde eş zamanlı kayıtlamalar da uygulama alanları bulabilmektedir.

EEG çekilirken nelere dikkat edilmelidir?

Hastanın yaşı, cinsiyeti, ön tanısı, klinik bilgileri, kullandığı ilaçlar ve dozları, çekim süresi içerisinde hastanın durumu (anksiete durumu, uykulu olması, komada olması, diazem vs yapılmış olup olmaması kooperasyon durumu, çevre ile ilişkisi) belirtilmiş olmalıdır. Ayrıca Göz açma, kapama, fotik stimulasyon ve hiperventilasyon ile çekim esnasında hastada dikkat çekici durumlar (yutkunma, yalanma, nöbet vs) trase üzerinde eş zamanlı olarak belirtilmelidir ki değerlendirme en doğru bir şekilde yapılsın.

Bundan sonra değerlendirmeye geçilebilir ve sırası ile aşağıdaki değerlendirme yapılır.

Zemin aktivitesi hastanın yaşına, o anki durumuna, kullandığı ilaçlara, sahip olduğu hastalığına uygun mu? Daha önceki kayıtlar ile arasında belirgin fark var mı ? bunların belirtilmesi gereklidir. (ki belirli yaş gruplarında, ilaç kullanımlarında ve uykuda belirli özellikler göstermekte, bazı metabolik, enflamatuvar, degeneratif hastalıklarda zemin aktivitesi organizasyonu anormal olabilmektedir.)

Göz açma uygulamasının zemin aktivitesine etkisi, (çoğunlukla göz açma, zemin aktivitesinde voltaj supresyonuna neden olmaktadır.)

Her iki beyin yarıküresi arasında asimetrinin var olup olmaması ( subdural hematom, serebral enfarktüs, kitle, bazan voltaj supresyonu ve yavaşlamaya neden olabilir, tek taraflı ansefalitler yavaşlama şeklinde asimetriye neden olabilirler)

Fokal (noktasal) ve multifokal (çoklu) anomalinin var olup olmaması, (yapısal, degeneratif, metabolik, enflamatuvar, vasküler nedenler ile nörokutanöz hastalıklarda gelişebilir)

Paroksismal anomalinin var olup olmaması varsa yayılımı, başlangıcı, bitişi, tipi (epileptik süreçlerde ortaya çıkabilir ve elde edildiği takdirde epilepsinin kriterlendirilmesinde yararlı olmaktadır)

İntermittant fotik stimulasyonun (fotosensitif aktivitelerin varlığını araştırmada gereklidir) ve Hiperventilasyon uygulamasının EEG trasesi üzerindeki etkisi değerlendirilecektir ve bazı epilepsi olgularının klinik ve elektrofizyolojik olarak ortaya çıkarılmasında yararlı olmaktadır.

Bebeklerde ve koopere olamayan çocuklarda uyku EEG si çekilmekte olup, bunun da değerlendirilmesinde hiperventilasyon ve gözaçma hariç aynı değerlendirme kriterleri kullanılmakla beraber değerlendirilmenin doğru yapılabilmesi için bebek ve uyku EEG sinin kriterlerinin bilinmesi Yanlış patolojik, ya da yanlış normal sonuçlu raporların verilmesini en aza indirecektir.

EEG ne amaçla çekilir?

EEG en çok epilepsi incelemeleri için kullanılagelmiştir. Ancak klinik olarak nöbet her zaman yakalanamadığından ve EEG çekim süresi limitli süreler olduğundan epileptik olsa bile interiktal ( nöbetler arası) evrelerde EEG de anormal bulguya rastlanılmayabilir ve bu da olgunun epileptik olmadığını göstermez.

Bunun tersi de doğrudur; klinik olarak nöbeti olmayan birinde EEG de epileptik aktivasyonlara rastlanması, olgunun epileptik olduğunu göstermek durumunda değildir.

EEG, epileptik olgularda, klinik ile EEG bulguları uyuştuğu durumlarda anlam kazanmakta, Epilepsi tanısı almış olguların takibinde gerekmektedir. Ayrıca epileptik olgularda, EEG de nöbetin tesbit edilmesi, olgunun kriterlendirilmesine ve tedavi seçimiminde işe yarayacaktır.

Epileptik olgularda interiktal devrelerde, fokal, multifokal ya da asimetri bulguları, yapısal patolojinin ekarte edilmesini gerektiren epileptik odakların işareti olabilmektedir.

Enfeksiyon (Herpes ansefaliti, Subakut sklerozan pan ansefalit, Jakob Creutzfeldt hastalığı gibi), toksik, metabolik (hipoglisemi, hiperglisemi, hepatik ansefalopati vs) degeneratif, hipoksik (kardio-pulmoner yetmezlik, CO intoksikasyonu) ansefalopatilerde beynin elektriksel farklanmaları tanı ve prognoz tayini açısından yol göstermektedir.

Bazı davranış bozukluğu ile giden hastalıklar, enürezis ve senkop gibi durumlar ile, açıklanamayan ve tedaviye dirençli, tekrarlayıcı klinik durumlarda, (tedaviye dirençli taşikardi atakları, karın ağrısı atakları, karın ağrısını taklit eden infantil spazm vs) epileptik fenomenle ayırıcı tanının yapılmasında, uyku bozukluklarının araştırılmasında EEG ye başvurulabilmektedir.

Hastanemizde bulunan Bilgisayarlı Endovizyon Sistemi ile Özafagogastroduedonoskopi, Rektoskopi, Rektosigmoidoskopi, Kolonoskopi uygulamaları yapılabilmektedir.

Ozafagogastroduedonoskopi : Kameralı bir cihaz yardımı ile yemek borusu, mide ve on iki parmak bağırsağının incelemesidir.

Rektoskopi: Kameralı bir cihaz yardımı ile kalın bağırsağın uç muayenesidir.

Rektosigmoidoskopi: Kameralı bir cihaz yardımı ile Rektum ve Sigmoid kolonun (sol uç kolon)iç yüzeyinin incelenmesidir.

Kolonoskopi: Kameralı bir cihaz yardımı ile kalın bağırsağın muayenesidir.

İşitme testibir diğer adıyla odyometri testi ne kadar ses işitebildiğinizi ölçer. Bu testlerin uzman bir odyometrist tarafından yapılması önem taşır. İşitmeye dair şikayetleriniz varsa, en başta tercihen KBB uzmanına gitmeniz önerilir. KBB uzmanı gerekli gördüğü durumda sizi bir odyometriste yönlendirecektir.

İşitme testi nasıl yapılır?

Hastanın işitme testi yaptırmasının gerekliliğine KBB (Kulak Burun Boğaz) doktoru tarafından karar verilir. Bu testler sayesinde kulaktaki işitme kaybı ve bu kaybın derecesi ölçülebilir. Ses yalıtımlı bir odada gerçekleştirilen test sırasında kişiye dışarıyla bağlantıyı olabildiğince kesen bir kulaklık takılır. Farklı frekans aralıklarında sesler verilerek kişinin tepkileri, kemik ve hava iletimi ile birlikte değerlendirilir. Kişiye herhangi bir ses duyduğunda elinde bulunan kumandadaki butona basması söylenir. Duyduğu ses az şiddetli, çok şiddetli, ince veya da kalın olabilir. Odyometri testleri kulaktaki işitme kaybının test edilmesi açısından büyük önem taşır.

İşitme testi nasıl yapılır?

Hastanın işitme testi yaptırmasının gerekliliğine KBB (Kulak Burun Boğaz) doktoru tarafından karar verilir. Bu testler sayesinde kulaktaki işitme kaybı ve bu kaybın derecesi ölçülebilir. Ses yalıtımlı bir odada gerçekleştirilen test sırasında kişiye dışarıyla bağlantıyı olabildiğince kesen bir kulaklık takılır. Farklı frekans aralıklarında sesler verilerek kişinin tepkileri, kemik ve hava iletimi ile birlikte değerlendirilir. Kişiye herhangi bir ses duyduğunda elinde bulunan kumandadaki butona basması söylenir. Duyduğu ses az şiddetli, çok şiddetli, ince veya da kalın olabilir. Odyometri testleri kulaktaki işitme kaybının test edilmesi açısından büyük önem taşır.

Saf ses odyometrisi

En sık uygulanan işitme testidir. Saf ses odyometrisi, her iki kulağın farklı frekanslarda duyabildiği minimum ses şiddetini belirler. Ses geçirmez bir kabinde hastaya özel bir kulaklık aracılığıyla sesler dinletilir. Buton yardımıyla hastanın bu sesleri duyup duymadığı veya ne kadar duyduğu hakkında fikir sahibi olunabilir. İşitilen ses seviyesi bu testle belirlenir. Hava yolunun ve kemik yolunun işitme düzeyi bu ölçümde belirlenir. Hava yolu ölçümlerinin temel amacı işitme eşiğinin düzeyini bulmaktır. İşitme kaybının derecesini ölçer. Kemik yolu ise iç kulaktan itibaren bilgi verir. Bu ölçümde; bireyin sensörinöral duyarlılığı tanımlanır. Sensörinöral duyarlılık ya da sensörinöral işitme kaybı, konuşmaların ses seviyesi yeterince yüksek olsa dahi, konuşmaları anlamakta zorlanma olarak tanımlanabilir. Son olarak saf ses odyometrisi yapılırken bazı durumlara ekstra dikkat edilmesi gerekir. Bu durumlar şunlardır;

• Eğer hastada kulak çınlaması şikayeti bulunuyorsa bu durumu odyometriste bildirmeli ve sesin warble adı verilen çınlama şikayeti olan hastalara özel tonda gönderilmesini istemelidir.

• Hastalar, yalnızca duydukları en yüksek seste değil, en düşük seste de butona basmalıdır.

• Kemik yolu ses ileticisinin takılması halinde olabildiğince hareketsiz durulmalıdır.

Konuşma odyometrisi

Kulağın temel görevi olan insan sesinin duyulması ve değerlendirilmesi, konuşma odyometrisinin temelini oluşturmaktadır. Genellikle işitme testi nasıl yapılır sorusunun yanıtı olarak pek çok merkezde uygulanan bu test insan sesini temel alır. Bir uyarıcı olarak bu sesin kulaktaki durumunun değerlendirilmesi, kişinin kulak fonksiyonları hakkında bilgi verilmesi, konuşma odyometrisinin ana görevidir. Bu test için belirlenen eşikler konuşmayı alma eşiği, konuşmayı ayırt etme eşiği, rahat dinleme eşiği ve rahatsız edici düzeydir.

Konuşmayı alma eşiği, diğer bir adıyla SRT (Speech Reception Threshold) hastanın, duyduğu kelimeleri %50 oranında işitebilmesini baz alan ses şiddetidir. Hastaya saf ses ortalaması temel alınarak 10dB – 15dB üzeri 3 heceden meydana gelen 6 kelime verilir. Hastanın tamamını doğru tekrar etmesi üzerine ses şiddeti 5dB azaltılır ve 3 heceli farklı bir liste verilir. Eğer bu listeyi de doğru tekrarlarsa ses şiddeti 5dB daha azaltılır. Hastanın 6 kelime üzerinden 2 doğrusu olması durumunda önceki aşamada verilen ses şiddeti hastanın konuşmayı alma eşiğinin sonucunu vermiş olur.

Konuşmayı ayırt etme, diğer bir adıyla SDS (Speech Discrimination Score) hastanın, konuşmayı alma eşiğinde elde edilen sonucun üzerine 25dB – 40dB eklenmesini ve 25 adet tek heceli kelime listesini tekrarlamasını temel alır. Doğru cevaplar %4 ile çarpılır elde edilen rakam hastanın konuşmayı ayırt etme seviyesini belirler. İşitme ile ilgili herhangi bir sorunu olmayan kişilerde bu oran %90 civarlarındadır.

Rahat dinleme eşiği, diğer bir adıyla MCL (Most Comfortable Level) konuşmayı alma eşiği ile rahatsız edici ses düzeyi arasındaki kalan dinleme düzeyidir.

Rahatsız edici düzey, diğer bir adıyla UCL (Uncomfortable Level) hastanın ses seviyesinin şiddetinden rahatsız olduğu noktaya verilen addır.
İletim tipinden kaynaklanan işitme kayıplarında hastaların SRT ve UCL skorları yüksektir. Konuşma odyometrisi testine göre herhangi işitme problemi olmayan kişilerde SRT değeri 20dB, MCL değeri 40-60 dB, SDS değeri %90-100, UCL değeri 100-120 dB’e eşit olmalıdır.

Timpanometri

Orta kulağın basıncını ölçen timpanometri testinde dış kulak yoluna hava basıncı uygulanarak orta kulak ve kulak zarı hareketliliğinin ölçülmesi sağlanır. Orta kulak ve kulak zarındaki hareketlilik ölçülerek, bu yapıların fonksiyonu hakkında bilgi elde edilir. Ölçümler kulağa yerleştirilen bir prob ile gerçekleştirilir. Bebeklere bile rahatlıkla uygulanabilen kolay bir testtir. Timpanometri testi yapılırken kulak zarının delik olmaması gerekir.

Akustik refleks testleri

Orta kulaktaki stapes kasının, akustik uyaranlara verdiği yanıta akustik refleks denir. Beyin sapı düzeyine kadar işitme yolları hakkında bilgi verir. Akustik refleks işitme testi ile elde edilen bilgiler diğer bulgularla birlikte yorumlanarak işitme kaybına neden olan durumun yeri hakkında fikir verir.

İşitme testinin sonuçlarının değerlendirilmesi nasıl olur?

İşitme testinin sonuçları odyolog ve KBB doktoru tarafından değerlendirilir. İşitme kaybı ve bundan kaynaklanan tedavi gerektiren bir durum varsa tekrardan uzman doktorunuzla görüşmeniz gerekir.

İşitme kaybının dereceleri nelerdir?

Bir bireyin işitme kaybının miktarı hafif, orta, ileri düzeyde veya ağır olarak derecelendirilir. Bunun seviyelerini gösterecek olursak:

Normal işitme:
20 dBHL’ye kadar düşük sesleri işitebilirsiniz.

Hafif işitme kaybı:
Duyma yeteneği daha iyi olan kulağınızdaki işitme kaybı 25 – 39 dBHL arasındadır. Gürültülü ortamlarda konuşulanları takip etmekte bir miktar zorlanırsınız.

Orta dereceli işitme kaybı:
Duyma yeteneği daha iyi olan kulağınızdaki işitme kaybı 40 – 69 dBHL arasındadır. İşitme cihazı olmadan konuşulanları takip etmekte zorlanırsınız.

İleri düzeyde işitme kaybı:
Duyma yeteneği daha iyi olan kulağınızdaki işitme kaybı 70 – 89 dBHL arasındadır. Güçlü işitme cihazları veya implant gerekir.

Ağır işitme kaybı:
Duyma yeteneği daha iyi olan kulağınızdaki işitme kaybı 90 dBHL’den başlar. Daha çok dudak okuma ve/veya işaret dili veya implant kullanımına ihtiyaç duyarsınız.